De ballade van Li-Po

Dit is de ballade van Li-Po
Chinese dichter van 't moment en van de wij
Van het lied der korte vreugde
Met wind en regen als gevrij

Misschien had hij enkel een zwerversnatuur
En was hij een blad in de wind
Misschien zocht hij daarom geen rust en geen duur
Verwond'ring kent ieder moment
Hij bouwde geen huis met een drempel, een tuin
Een brandkast voor d' winter die komt
Hij zwierf door het hemelse rijk maar wat rond
Als een blad, als een steen, als een hond

Hij zong van de vrijheid, hij zong van de wijn
Hij zong van het korte moment
Het korte moment, dat een parel kan zijn
In 't leven dat ieder wel kent
Hij kende het troostende liefdesgebaar
Hij kende de as van het vuur
Hij voelde de pijn van het mens'lijk tekort
Maar hij zong naar z'n eigen natuur

In de Gele Rivier, op een maanlichte nacht
Zong hij zomaar met 't oog op de maan
Maar hij reikte te ver, en het is daar te diep
Veel te diep voor een mens om te staan
Een boot die leeg aankwam vertelde het nieuws
Aan de oever die schuilging in 't riet
En nog steeds zingt Hong-Ho z'n troosteloos lied
Om Li-Po, maar Li-Po hoort het niet