Jacobus Theodorus

Jacobus Theodorus

Jacobus Theodorus

Vive solo diez días porque se ahoga en su almohadaHij leeft maar tien dagen omdat hij stikt in zijn kussen
Jacobus Theodorus no era deseadoJacobus Theodorus was niet gewenst
Tan pronto Martha se da cuenta de que está embarazada de él, intenta todo para deshacerse de élZodra Martha merkt dat ze zwanger van hem is probeert ze alles om er vanaf te komen
Cuando su esposo trabaja en el campo y los niños están afuera o en la escuela, ella se cae regularmente de las escaleras. Todos los días anda en bicicleta por caminos llenos de baches. No pasa mucho más que torcerse un pie y llenarse de moretonesWanneer haar man op het land werkt en de kinderen buiten of op school zijn laat ze zich regelmatig van de trap vallen. Dagelijks fietst ze over hobbelige wegen. Er gebeurt niet veel meer dan dat ze een voet verstuikt en onder de blauwe plekken komt te zitten
Su esposo finge no darse cuenta. Ella sabe que él sabe lo que está haciendoHaar man doet alsof hij niets merkt. Ze weet dat hij weet waar ze mee bezig is
No hablan al respectoZe spreken er niet over
Cuando él sale al campo por la mañana, le dice 'hasta esta tarde' sin mirarlaAls hij 's ochtends het land op gaat, zegt hij 'tot vanmiddag' zonder haar aan te kijken
Después de cuatro meses, ella se rinde. Su vientre crece. Siente la vida con repugnancia. Cuando los niños preguntan qué le pasa, explotaNa vier maanden geeft ze het op. Haar buik groeit. Met weerzin voelt ze het leven. Als de kinderen vragen wat er is, valt ze uit
En el octavo mes muere el abueloIn de achtste maand sterft grootvader
Una boca menos, pero no importa mucho, porque casi no comía nada de todos modosEen mond minder, maar het maakt niet veel uit, want hij at toch al haast niks meer
Jacobus Theodorus nace en abrilJacobus Theodorus wordt geboren in april
Está en la cuna de madera junto a su camaHij ligt in de houten wieg naast haar bed
Llora mucho. Ella lo pone en su pecho una y otra vez para callarlo. Apenas lo miraHij huilt veel. Ze legt hem iedere keer weer aan haar borst om van het geschreeuw af te zijn. Verder bekijkt ze hem nauwelijks
El décimo día después del parto, ella está ocupada en la cocina. Después de unas horas se da cuenta de que ya no llora. Sube las escaleras y ve al niño boca abajo. Su cabeza en la almohada. Lo sabe de inmediatoDe tiende dag na de bevalling is ze bezig in de keuken. Na een paar uur valt het haar op dat hij niet meer schreeuwt. Ze loopt naar boven en ziet het kind op zijn buik liggen. Z'n hoofd in het kussen. Ze weet het meteen
Su esposo regresa del campo. 'Se ahogó en su almohada', dice ellaHaar man komt van het land. "Hij is gestikt in zijn kussen", zegt ze
El hombre no la mira. Luego, de repente, levanta la cabeza. Su mirada la golpea como un rayo. Ella vacilaDe man kijkt haar niet aan. Dan, ineens heft hij zijn hoofd op. Zijn blik treft haar als een bliksem. Ze wankelt
'Fui yo', grita, 'Yo'"Ik heb het gedaan", schreeuwt ze, "Ik"
El hombre construye un pequeño ataúd y se lo lleva sobre su hombro derechoDe man timmert een kleine kist en draagt het weg op zijn rechterschouder
Lo entierra junto al abueloHij begraaft het naast de grootvader
Martha se acuesta en la cama. Durante dos días y dos noches no dice nada. La tercera noche los demás se despiertan por el ruido. Ella está al pie de las escalerasMartha gaat in bed liggen. Twee dagen en twee nachten zegt ze niets. De derde nacht worden de anderen wakker van het lawaai. Ze ligt onder aan de trap
Su esposo le pregunta si se lastimó. Ella dice 'no' y vuelve a la camaHaar man vraagt of ze zich bezeerd heeft. Ze zegt "nee" en gaat weer naar bed
Esto se repite todas las noches durante una semana. Nadie duerme. Todos están atentosDit herhaalt zich een week lang iedere nacht. Niemand slaapt. Iedereen let op
Pero, de todos modos, siempre les gana a los demásMaar toch, telkens is ze de anderen te slim af
Llaman al médico. Ella asiente a cada palabra que dice. Con los brazos cruzados sobre su pecho, se balancea suavemente de un lado a otro. Se deja llevar dócilmente. El médico no sabe cuándo regresará. Incluso en la institución, dice, no pueden dejarla sola ni un momentoDe dokter wordt gehaald. Ze knikt bij ieder woord dat hij zegt. Met haar armen gekruist over haar borst wiegt ze zachtjes heen en weer. Ze laat zich gedwee meenemen. De dokter weet niet wanneer ze terugkomt. Ook in de inrichting, zegt hij, kunnen ze haar geen moment alleen laten