Dampen Uit Een Ondiep Graf

Humedeciendo desde una tumba poco profunda

Dampen Uit Een Ondiep Graf

Humedeciendo desde una tumba poco profundaDampen uit een ondiep graf
se dispersan con el follaje caídoverwaaien met het bladergruis
El viento fresco acariciaDe frisse wind streelt
y juega con las sombrasen speelt met de schaduwen
Los gigantes del bosque murmuranWoudreuzen morren
sobre el desorden a sus piesover de troep aan hun voeten
Humedeciendo desde una tumba poco profundaDampen uit een ondiep graf
se desvanecen mis recuerdosverwaaien mijn geuheugen
brillantes, negros y aladosglanzend zwart en gevleugeld
tan antiguos como el mundozo oud als de wereld
Poco a pocoLangzaam
se arrastran los brotes de abetodoorkruipen Braamscheuten
donde antes había ojoswaar eens ogen zaten
Humedeciendo desde una tumba poco profundaDampen uit een ondiep graf
ascienden hacia las copas de los abetosstijgen naar de sparretoppen
hacia donde habita la lluvianaar waar de regen woont
Y cuando la noche trae nieblaEn als de nacht mist brengt
pruebo la tierra en mi bocaproef ik de aarde in mijn mond
tan familiarzo vertrouwd
Donde todo comenzó alguna vezWaar eens alles begon
resuenan ahora sonidos de maderaklinken nu houten klanken
chirridos de raíces y susurros verdeswortelgepiep en groen geruis
tan familiar...zo vertrouwd...