Jawornik Wielki

Prastary dukt do komnat twych prowadzi mnie
Tam gdzie wilczych pie¶ni brzask
Tam wzgórza Twe
Ty
Dumny tron sudeckich kl±tw
Pasterz skalnych grobów

¦mieræ mieszka tam gdzie wzgórza Twe
W koronach trumiennych drzew
Tam gdzie Ty
Tam dom mej krwi

Stos wo³a ciê

Wisielczy szept
Widmowy blask
Otula Ciê
Z Twych powozów
Pi±ty jest ostatnim snem

Jaworowych mar

Sen w¶ród Twych ska³ m± ksiêg± jest
Sznur krwi
Nie zetrze Ciê
Obrazy dusz
Snuj±cych blask
S± krwi±
Prastary czas

Stos wo³a ciê

By¶ poszed³ na to wzgórze ¶wiête
Ofiarê z³o¿yæ z dni wyklêtych
Na jaworowym martwym ³o¿u
O³tarzu zapomnianych bogów
Tam gdzie prastare ¶pi± legendy
Tam wilczy pysk po¿era ksiê¿yc
Tam na ca³unie naszych grobów
Zapalam jaworowy p³omeñ
Tam dusze zmar³ych s± zaklête
Tam nó¿ do ¿y³ a do ust pêtla
Tam strach z szacunkiem w krwi urojeñ
Tam zawsze p³onie ¶wiêty ogieñ