Dun Op D'n Mest

As ik wakker word Hermientjen en ik kiek hoe i-j doar ligt
Gottegot Hermientjen wat 'n wondermooi gezicht
Dan denk ik niet meer an sloapen want doar word ik lastig van
Moar net as 't zal gebeuren dan schiet i-j op 't huusken an

Dun op d'n mest, dun op d'n mest, dun op d'n mest da's niet zo best

't Is zo'n vieftien joar gelejen dat ik ow veur 't eerste zag
't Was in Dorkum op de veemarkt op een monster mooien dag
D'n helen dag liep ik te spinsen, bi-j de bekke tussen 't riet
Had ik ow bi-j de bokse en inens had i-j gin tied

Dun op d'n mest, dun op d'n mest, dun op d'n mest da's niet zo best

Op de brullefte van Gaat Ni-jman, wi-j vierden 't op d'n deahl
Vrouw Ni-jman den had soep gemaakt in een grote zinken teil
Moar later op d'n oavond, wi-j schotten de hilde op
De bokse ha-j al uut moar jongens wat een strop

Dun op d'n mest, dun op d'n mest, dun op d'n mest da's niet zo best

Wi-j hadden weinig schik meer, wi-j gingen noar benee
Wa-w doar zagen en ok rokken; zie stond in riegen veur de plee
Op 't arf waren zie an 't drieten, overal in 't rond
Kottels as heuj-mieten, 't hele arf dat was doar stront

Dun op d'n mest, dun op d'n mest, dun op d'n mest da's niet zo best

Da's niet zo best
Da's niet zo best
Da's niet zo best