Ið Ðirdies...

Kas gimsta su þenklu kovot,
Niekada nepaleis kalavijo ið rankø aðtraus.
Kas trokðta á ugná áþengti aukodamas savo gyvenimà,
Skausmo nejaus.

Kas mirðta neþinodamas baimës,
Kraujuojanèià ðirdá pridengæs ranka,
Sutinka aukðèiausiam kalne savo tëvus ir protëvius
Geriant, dainuojant drauge.

Nër mûðio be liepsnos, nër laisvës be kovos,
Kaip kraujo be þaizdos...
Nër þemës be mirties, nër þygio be vilties,
Kaip ðviesos be iðminties...
Nër kelio be kanèios, nër galo be pradþios,
Kaip melo be tiesos...
Nër þaibo be ugnies, nër þodþio be garbës,
Kerðtas verþias ið ðirdies...

Kas ieðko nesibaigianèio kelio,
Á savo svajones klajos amþinai.
Kas randa jëgø atlaikyti audras,
Nepabûgs á bedugnæ paþvelgt ið aukðtai.

Kas mato, kaip sukasi amþinas ratas,
Pabunda uþmerkæs akis,
Kas jauèia, kaip vëjai alsuoja mirtim,
Tam dega prieð mûðá ðirdis.