Pfeuti

är schteit am fänschter
luegt am schnee zue
huucht a d schybe
zeichnet mannli dry
d moderatorin am radio
verzellt e schlächte witz
isch glücklech
oder tuet z mingscht so
& när geit d türe uuf
wie ne wysse wirbelwind
schteit plötzlech d schwöschter da
setzt das diebschtahlsichere lächle uuf
& fragt:
«so herr pfeuti wie geit's üs?»
& wie jede tag seit är:
«merci es muess»
aber das ghört sie nümm
wüll sie ds bett macht
& angeri sorge het
är nimmt e schluck vo däm café
& dä isch chaut
& schwarz
& bitter
dusse schneit's no ging
dr park ligt grau in grau
vor sym fänschter
& es düecht ne
dä zitteri vor chälti
är ghört wie d frou am radio
vo re massekollision redt
...uf dr änn-eis...
irgendwo ir nöchi vo olte
s isch nid z erschte mal won är das ghört
aber ds erschte mal
won är über so öppis muess lache...