Maria

Maria zit aan de gracht
't Is middag en stil - in Courts Mahler te lezen
Ze zou zo graag de gravin willen wezen
Die, bleek van smart, op haar minnaar wacht
Het theelicht, de lamp, het behang met de rozen
Tekens van 'net als bij moeder' voor jonge matrozen
Die buiten passeren en grijnzen
En fluiten naar haar
Maria kijkt niet op, de gravin die wacht
Ze slaat de bladzij om en lacht

Maria zit voor het raam
De gracht wordt een park in het maanlicht met bomen
Ze wacht op 't bordes tot het rijtuig zal komen
Langs de vijver, over de oprijlaan
De baron met zijn mantel van zij komt gereden
De paarden staan stil en ze gaat naar beneden
Ze valt in zijn armen en buiten staat eenzaam
Een man op de gracht
Maria kijkt niet op, nu komt de nacht
Ze slaat de bladzij om en lacht

Maria ziet zijn gezicht
Een man met zijn kraag op laat geld zien en tanden
Het boek glijdt omlaag op de grond naar beneden
Ze knikt en doet de gordijnen dicht
Ze laat hem begaan met zijn starende ogen
En zijn ruwe onhandige lichaam
Van eindelijk eens mogen
En over zijn schouder staart ze
Naar 't bonte behang
Die rozen heeft hij voor haar meegebracht
Ze sluit haar ogen en ze lacht