De Lindelaan

Soms heb je het gevoel
dat alles zinloos is
eindeloos, oneindig, zonder toekomst
hoe je ook denkt
hoe je ook praat
het lost niets op, het lost niets op

Soms heb ik dat gevoel
ik wilde een beetje liefde
ik wilde een koele hand
vol met warme dingen
een bladzij uit een krant
met duizend mooie zaken
in roze, rood en lief
een vrouw in kapitalen
ik houd van haar cursief

Toen stond ik op de brug
te kijken naar het water
rimpelloos, hulpvaardig, vol beloftes
keek het me aan
daagde me uit
ik los alles op, ik los alles op

Dat verstond ik op de brug
terwijl het water fluisterdeé
geef mij je koele hand
't haalt niets meer uit m'n jongen
kom dichter naar de kant
geef 't maar toe en kom maar hier
hoe je 't ook bekijkt
ontdoe je vanje dromen
ik ben niet zo koud als het lijkt

"Meneer, meneer, meneer, meneer
h, meneer, weet u misschien waar de Lindenlaan is?
ik loop nu al een uur te zoeken
't moet hier ergens in de buurt zijn
want deze brug heet de Elzenbrug
en daar bij de rotonde is de Eikenlaan"

"Ik loop wel even met je mee"