Op elke bruiloft huil ik

Op elke bruiloft huil ik, ja, op elke bruiloft huil ik
M'n pokerface verschuil ik achter zakdoeken, zo zacht
Als zij. Voordat 't gaat beginnen loop ik de kerk naar buinnen
En stel me ergens achter op, vlak bij de orgelgalerij
En, als op zoete tonen, ze weer zacht gaan Mendelsohnen
Dan raak ik weer volledig van de kook
En, als ze 't ja-ewoord stotteren, begin ik zacht te snotteren
En ik vind 't nog lekker ook

Op bruiloft en partijen begin ik zacht te schreien
M'n tranen biggelen dik en rond, ik krijg een zoutsmaak in m'n mond
't Aantrekkelijke type, schat, waarmee jij altijd sliep, schat
Die is je man nu voor de wet en niet alleen maar voor in bed
En als jij trouwt met Herman, wat een vreemde combinatie
Dan raakt meneer pastoor zelfs van de kook
En, als ze 't ja-woord stotteren, begint hij zacht te snotteren
En hij vindt 't nog lekker ook

Op elke bruiloft huil ik, ja, op elke bruiloft huil ik
M'n snipperdagen ruil ik om bij elke bruiloftsmis te zijn
Want, als er een gaat huwen, verlies ik al 't ruwe
Dan blijkt mijn grote grove mond ook plotseling ontzettend klein
't Gebeurt onder 't zingen en 't wisselen van de ringen
"Meneer, is deze kerk wel waterproof?"
Op bruiloften, ja eerlijk, 't huilen vind ik heerlijk
Ja, zolang ik zelf maar niet hoef