Ben

Ik heb een junk gesproken op de Oude Gracht
Die, als gewoonlijk, de nacht
Weer op de grond had doorgebracht
Zijn stem klonk toonloos en heel mat
Toen hij vroeg: "Mag ik wat van jouw patat"
Ik zei 'Nee' en ik liep door
Maar die stem kwam me zo bekend voor
Van wie was die stem, die uitgebluste stem
Vroeger klonk hij anders maar het was dezelfde stem
En met een schok wist ik het weer, het was Ben

Ben speelde bas in onze band
'The End' heette de band
Het was een heel treurige band
Wij waren doem en onbekend
Wij waren depri en verbitterd in die dagen
En waarom, dat moet je mij nu niet meer vragen
Ben had mij blijkbaar ook herkend
Want hij riep mij na: "Vincent
Wij zaten samen in een band
En 'The End' heette de band
En bij 'The End' is het toen allemaal begonnen"
Ik zei: "Nee Ben, we hebben al onze ellende zelf verzonnen"

Ik liet hem staan, daar op de gracht
En ik wist dat hij vannacht
Ook weer op de grond zou moeten slapen
En een hulpverlener zal hem morgen wel oprapen
Als hij dan maar niet vloekt