Žao mi je nas

Lo siento por nosotros

Žao mi je nas

Luces opacas de una ciudad lluviosa quedaron atrás,Mutna svijetla kišovitog grada ostala su iza nas,
En mí cae la última esperanza de que entiendas mi voz,U meni pada posljednja nada da razumiješ moj glas,
Gotas grandes resbalan por el cristal y mis palabras resbalan con ellas,Niz staklo klize krupne kapi i moje riječi klize uz njih,
Si los últimos momentos regresaran, si algo cambiara, lo lograría.Kad bi se vratili posljednji sati ,promjenit nešto dali uspio bi.

Me detengo y abro la puerta, con la lluvia las palabras cesaron,Zaustavljam se i otvaram vrata s kišom su riječi prestale,
Tu última sonrisa esconde la oscuridad, y la mía se queda atrapada en mí,Tvoj zadnji osmjeh zaklanja tama, a moj u meni zapinje
Todo lo que fue, ahora se cierra en la nada,Sve ono što je bilo sve, sad se u ništa se zatvara,
Retrocedo sin mirar atrás, mientras la noche se convierte en mañana.Nazad krenem ne okrećem se, dok se noć u jutro pretvara.

Lo siento por nosotros, lo siento por los sueños apagados, la voz de nuestros deseos ahora es tan lejana y silenciosa.A žao mi je nas, žao mi je snova ugaslih, naših želja glas sad je tako dalek tako tih.
Lo siento por nosotros y sé que no puedo admitirme a mí mismo que la brecha de nuestros deseos nos separará a ti y a míA žao mi je nas i znam da neznam sebi priznati da naših želja jaz i tebe i mene od nas će odvesti