Hiva

Ik denk: die z'n droom
Was altijd al waar
Dat eeuwige weggaan
Van hier of van haar
Dat vloeken en dansen
Dat leven in lagen
Vrij noch gebonden
In woede of vlagen
En nu is geen lofzang of standbeeld te groot
De ene z'n dood is de ander z'n brood

Ze spuwen hem uit
Of luisteren niet
Hij trekt erop uit
Geen mens die het ziet
Het lijkt net alsof
De snobs en de vromen
Altijd met eendere liedjes willen komen
En nu is geen lofzang of standbeeld te groot
De ene z'n dood is de ander z'n brood

Ze apen hem na
En zingen zijn lied
En stukje bij beetje
Verslijt het verdriet
Het enige waar ze niet bij kunnen komen
Is Hiva-Oa
En het schip met zijn dromen
En verder geen lofzang of standbeeld te groot
De ene z'n dood is de ander, uiteindelijk de ander z'n brood