Ripspique

Uren- en urenlang zit ik gebogen
Over mijn roodhouten schrijfkabinet
Urenlang staar ik met brandende ogen
Naar een vergeeld jongedamesportret
Rondom mij heen ligt de wereld in ruste
Maanlicht vermengt zich met geur van jasmijn
Zo was de nacht dat voor 't eerst ik haar kuste
Nimmer zal ik zo gelukkig meer zijn

Zij was gekleed in ripspique
In ripspique, in ripspique
In een japon van ripspique
Van bronsgroen ripspique

Waar is die hemelse zomer gebleven
Die mij met Elsa tezaam heeft gebracht
Steeds weer en steeds weer zolang ik mag leven
Welt uit mijn boezem die bittere klacht
Kon er op aarde een liefde ooit bloeien
Tederder dan tussen Elsa en mij
Kon nog iets anders mij lokken, mij boeien
Dan het verpozen met haar aan mijn zij

Zij ging gekleed in ripspique
In ripspique, in ripspique
In een japon van ripspique
Van bronsgroen ripspique

Toen zonk ik weg in de draaikolk der zinnen
Werd onze reine verknochtheid besmet
Want ik ging Elsa te heftig beminnen
Tijdens die nacht van het eerste couplet
Toen zij de bovenste knoop voelde springen
Stiet zij mijn eerloze hand van zich af
Dat was het eind van mijn lusthandelingen
Die zij mij nimmer, ach, nimmer vergaf

Zij bleef gekleed in ripspique
In ripspique, in ripspique
In een japon van ripspique
Van bronsgroen ripspique