Sonnet IV

Soneto IV

Sonnet IV

Nunca tu boca pronunciarázal nooit jouw mond de woorden spreken,
las palabras que esperabawaarop ik hopen kon
cuando el día comenzaba para mí,toen eens voor mij de dag begon
nunca romperá más el manto de nubes.zal nooit het wolkendek meer breken.

Tus miradas fueron mi señaljouw blikken waren mij het teken
de despedida del sol,ten afscheid van de zon
y todo lo que pude deciren alles wat ik zeggen kon
se silenció cuando me miraste.verstomde toen je mij hebt aangekeken

La canción ha terminado, el cantante calla,het lied is uit, de zanger zwijgt
el susurro del viento a favorhet ruisen van de wind ten gunst
que disfruta jugando con las hojas.die lust in 't spelen met de bladeren krijgt

Caminando tarareando por las dunas,ik wandel neuriënd door het duin,
mi tierra: es dorada y gris.mijn land: 't is goud en grijs.
Hoy cantó una mariposa en el jardín.er zong vandaag één vlinder in de tuin.