Mot Straumen

Vers 1:
E ha støtt kjempa mot straumen,
Håre ein raufarga klut.
E hakje bugga og skrapa,
For lensmann, prest eller fut.

Vers 2:
Måle ha vore mi friheit,
Den som vil styre sitt liv,
Kan ikkje sjå, på livet som tidsfordriv.

Vers 3:
Det e no så mange som meine,
At makt'n sit I ein sigar,
Å at måle I live e status,
Eit fat med fin, dyr kaviar.

Vers 4:
Dei ser ikkje lenger enn nasen,
Som sit der så hoven og rau,
Men snart kjæm ein dag,
Dei møte sitt nederlag.

Refreng:
E valde å gå I mot straumen,
Dei kallade han for rebel.
Og den som vil kjempe må møte,
Eit hardare klientell.
Fanden sto breibeint I vegen,
Utfordra me te duell.
Då kom det ein smell,
Han fekk seg ein karamell.

Vers 5:
Hvis pengane vinn over tanken,
Ligg jorda snart ribba som vrak.
Men kan hende du vil diskutere,
Då far kan du kysse meg bak.
Me prat dreg me berre ut tie,
Og rota burt daga å år.
Snart kjæm d ein vår,
Der fleire fær, berre kom.